Veel beschuit met muisjes door de coronababyboom

Jenny Beurskens (38) werkt al zo lang zij zich kan herinneren in de zorg. Inmiddels werkt ze zeven jaar op de verloskamers en sinds drieënhalf jaar is ze bevoegd als obstetrieverpleegkundige. Aan het begin van de coronacrisis, in maart 2020, gebeurde er nauwelijks iets op de Obstetrieafdeling, omdat men bang was naar het ziekenhuis te komen. Tot dit jaar. In diverse media wordt gesproken over een heuse babyboom en ook Jenny ervaart dat op haar afdeling. Extra handen zijn nodig en daarom zijn stewardess Heleen (51) en student Kelly (19) gevraagd om op de Verloskunde te helpen. In dit interview lees je hun ervaringen.

Maart 2020

“In het begin van de coronatijd was er nauwelijks werk op onze afdeling. Mensen waren vooral bang om naar het ziekenhuis te komen en extra voorzichtig omdat ze zwanger waren. Dus de eerste maanden hebben wij het erg rustig gehad. Een dubbel gevoel, want je wist dat collega’s elders in het ziekenhuis op hun tandvlees liepen. Maar we konden ook niet veel voor ze doen, omdat wij als

als laatste werden uitgeleend aan andere afdelingen.”
“Normaal gesproken regel je je eigen eten tijdens avonddiensten, maar nu kregen wij dit van het ziekenhuis. Ik snapte dat ze dat deden voor de zorgverleners die zichzelf over de kop werkten, maar dat voelde voor ons helemaal niet zo. Dat vond ik wel moeilijk.”

Anno nu

“Tot dit jaar. Nu is het bij ons ontzettend druk. We hebben zes verloskamers en we moeten vaak mensen weigeren. Tijdens een dienst wilde iemand komen voor pijnstilling en haar verloskundige had daarvoor al drie verschillende ziekenhuizen gebeld. Uiteindelijk kon ze bij ons terecht, omdat een moeder net vertrok met haar pasgeboren baby. Zo is het eigenlijk elke dag op de afdeling; passen en meten. En nadat je een bevalling hebt afgerond, moet je alweer snel door naar de volgende bevalling. Er zijn meer kamers dan voorheen die je moet doen en handelingen moeten sneller.”

“Bij het ziekenhuis waar ik momenteel werk is er ook een geboortehotel waar veel mensen na de bevalling naartoe gaan. Maar ook het geboortehotel zit negen van de tien keer vol. En kraamzorgorganisaties thuis hebben daarnaast vaak geen plek. Toen mijn zus op het punt stond om te bevallen in Maastricht, werd haar verteld dat als ze geen plek hadden, ze naar België moest. En als ze thuis zou komen, konden ze niet garanderen dat ze kraamzorg kreeg. Daarnaast is een oud-collega van mij een eigen kraamzorgbureau gestart en zit al tot maart 2022 vol.”

Op de afdeling is het elke dag passen en meten.

Drukte op de Verloskunde

“Je hebt op de Verloskunde altijd twee drukke periodes, dat zijn negen maanden na kerst en oud & nieuw en negen maanden na de zomervakantie. Maar nu is het altijd druk. Wat ook opvallend is, is dat het niet de mensen zijn die al kinderen hadden die meer kinderen hebben gekregen. Maar degenen die nog geen kinderen hadden, hebben de stap genomen om eraan te beginnen. Je zat natuurlijk veel thuis en kon weinig ondernemen in coronatijd.”

“Laatst had ik een
en waren twee van de zes kamers vol. De volgende ochtend zouden drie vrouwen komen om ingeleid te worden, dit betekent dat je ’s nachts niks meer kunt aannemen. Dus je kunt wel een rustige nachtdienst hebben, maar niet omdat er geen vrouwen zijn om te bevallen, maar omdat je de plek niet hebt omdat het te druk is.”

Voorheen konden we soms een tribune maken in de kamer.

Een tribune vol

“Voor een eerste zwangerschap is dit geen leuke periode geweest. Je kon aan het begin van de coronacrisis niet met anderen naar de echo en nog steeds mogen er maar maximaal twee personen bij de bevalling zijn in het ziekenhuis. Voor de coronacrisis was dat wel anders. Vooral bij mensen binnen een bepaalde cultuur hadden we vaak veel bezoek tijdens de bevalling; de zus, een vriendin, een tante, een vriendin van de moeder, etc. Wij maakten soms wel eens een grapje dat we bijna een tribune konden maken in de kamer.”

“Nu heb je echt alleen te maken met vader, aanstaande moeder en misschien nog één iemand erbij. Het maakt het werken op de afdeling heel anders. Er is meer drukte binnen je vak, maar daaromheen wel meer rust.”

Werken in het ziekenhuis?

Personeelstekort

“Er is een tekort aan
en ik krijg elke week de vraag of ik extra diensten kan werken. Wanneer ze deze leegte niet kunnen opvullen, betekent het dat er twee verloskamers en zes patiëntenkamers dicht moeten. Er is al weinig plek en dan moet je óók nog sluiten omdat je het personeel niet hebt. Dat vind ik wel heftig. De verwachting is namelijk ook dat deze babyboom nog wel even aanhoudt.”

TMI heeft samen met het Máxima Medisch Centrum een oplossing gevonden voor dit personeelstekort: stewardessen en studenten inzetten als buddy’s op de verloskamers. Kelly, student Commerciële Economie, en Heleen, stewardess bij KLM, zijn sinds mei 2021 allebei werkzaam op de afdeling Verloskunde in het ziekenhuis om zorgprofessionals te ondersteunen tijdens deze babyboom.

Zowel Heleen als Kelly ervaren het werk op de Verloskunde als erg leuk. “Het is heel afwisselend en dynamisch. Wanneer de baby’s geboren zijn, zie je dat de ouders smoorverliefd zijn op hun kindje”, vertelt Heleen. Kelly voegt hieraan toe dat ouders echt op een roze wolk zitten als zij binnenkomt met beschuit met muisjes. Naast beschuit met muisjes rondbrengen, ondersteunen Heleen en Kelly ook verpleegkundigen op de NICU en Kinderafdeling. “Vooraf kregen we een algemene cursus over hygiëne en bedden opmaken. Daarnaast is er voor het werken op de Verloskamers nog een aparte cursus, waarbij verteld werd wat je wel en niet mag doen”, legt Kelly uit. Verder betrekken de verpleegkundigen Kelly en Heleen overal bij: “Je kunt alles aan ze vragen en ze zijn altijd behulpzaam.”

“We verzorgen het eten voor moeder en kind, maar maken de kamers ook weer gereed voor een nieuwe bevalling”, aldus Kelly. Heleen noemt zichzelf ook wel de dinosaurus op de afdeling, omdat ze één van de oudste is. Heleen vindt het naast haar werk bij KLM ook fijn dat ze zelf als moeder van vier kinderen er kan zijn voor de vrouwen die gaan bevallen: “Voor vrouwen die bijna moeder worden, ben je zelf ook weer een soort moeder voor hen die ze geruststelt op dat moment.”

Heleen ervaart ook veel overeenkomsten met haar werk als stewardess. “Door mijn jaren ervaring als KLM’er kan ik de sfeer rustig maken en vrouwen helpen ontstressen wanneer ze aankomen op de verloskamers. Bij het inchecken op het vliegveld heb je ook mensen met stress, omdat dingen misschien niet lopen zoals ze zouden moeten lopen. Zij komen vervolgens gestrest aan boord. Als stewardess moet je ervoor zorgen dat mensen rustig blijven op een vlucht van bijvoorbeeld negen uur. Als het dan uit de hand loopt, kun je niet even de bewaking roepen en de persoon in kwestie wegsturen.” Daaraan voegt ze nog toe, “Wij kennen de medische termen en handelingen van de zorgprofessionals niet en zij kennen onze vliegveiligheidsregels niet. Maar de persoonlijkheidskenmerken, zoals het zorgzame, flexibele en stressbestendige, zijn bij ons allemaal aanwezig.”

“Het is dankbaar werk. Ook al zijn het de kleine dingen, collega’s zijn zo blij met wat je doet. Zolang het nodig is en het te combineren is met mijn studie wil ik dit zeker blijven doen”, zegt Kelly. Ook Heleen zou buddy willen blijven: “Ik werk parttime bij KLM, dus het is heel goed te combineren!”

meer...

Naar vacature

Meer vacatures van Tmi