Wereldrecord Speedmarsen Verbroken

Djack Littel, marinier, commando, mountain leader en special forces operator, VERBREEKT het wereld record speedmarsen (officieus), door het lopen van een volledige marathon met een rugzak van 18.1 kg (40 pound).

YEss!! Ik heb het gehaald! Het wereldrecord Speedmarsen verbroken!
Wat een
blijdschap en ontlading
toen ik op mijn horloge keek en ik 4 uur 14 minuten en 38 seconden op mijn horloge zag staan! Ik had inmiddels in mijn volle concentratie zelfs al iets meer gelopen dan de marathon afstand, maar helemaal prima! De tijd van 4 uur 16 minuten en 43 seconden van

het wereld record speedmars verbroken
! Hoe gaaf is dat!
Hieronder mijn
 VIDEO
van mijn SOLO performance in het verbreken van het wereldrecord.

World Record Marathon Speed March

Het wereldrecord speedmarsen staat momenteel nog op naam van 8 Royal Marine Commando’s die de afstand van een marathon liepen met ruim 18 kilo in hun rugzak, in een tijd van 4 uur, 16 minuten en 43 seconden. Een waanzinnige prestatie, die de boeken inging als World Record Marathon Speed March.

Vorig jaar ontstond het idee vanuit het Korps Mariniers om
 dit record te gaan verbreken
, en een nieuwe tijd neer te gaan zetten!

Het idee was geboren

Vorig jaar hoorde ik voor het eerst over dit idee. Ik zat toevallig met de initiatiefnemer te lunchen op het Koninklijk Instituut voor de Marine, toen hij vertelde over dit idee. Wat een waanzinnig tof idee, dat precies aangeeft wat geharde militairen doen: speedmarsen over een lange afstand met zware bepakking! En dan met name die

spijkerharde combinatie
van die afstand van een
 marathon
(42, 195 km), met die
rugzak van 18.1 kg
(40 pond) op je rug, dat maakt het uitdagend.
Daar moet je voor trainen, dat kun je niet zomaar even volbrengen. Ten eerste moet je een marathon lopen (Hallo! Dat is bijna 43 km!) en daarnaast met een zware rugzak van 40 pond!

En los van het feit om dit te volbrengen, laat staan dat je die marathon met je rugzak ook nog eens
binnen 4 uur en 16 minuten en 43 seconden
moet lopen (om het wereld record te verbreken), dat is helemaal bizar! Wauw!

Voorrondes in Rotterdam, op de Van Ghent Kazerne van het Korps Mariniers

Vorig jaar (2019) startte op de Van Ghent Kazerne in Rotterdam de voorrondes om de deelnemers te selecteren die in een gezamenlijk trainingstraject zouden opwerken en trainen om deze prestatie te gaan leveren.

Zelf zat ik destijds net in een power fase voor maximale spieropbouw, en stond mijn cardio en loopconditie op een bijzonder laag pitje.
Ik woog 105 kilo
en mijn sportdoel was
persoonlijke records
zetten op het bankdrukken.
Sterker nog, ik kwam die zomer net terug uit Australië van een 10-daags Militair Seminar over Militair Leiderschap & Personal Development, en had daar tijdens de sport sessies met mijn Luchtmobiele Collega mijn record bankdrukken neergezet op

200 kg bench press..!
Mmm, ik had op dat moment niet bepaald het lichaam voor endurance om hard en lang hard te lopen. Haha. Ik besloot dus ook om niet mee te doen met de voorrondes, omdat ik in zo’n korte tijd mijn lichaam niet kon

ombouwen van Explosief Mega Sterk naar Endurance met een Enorm Uithoudingsvermogen
.

Voorbereiding op de afstand van een Marathon Plus, oftewel ULTRARUN

Fast Forward naar dit jaar (2020). In juli begin ik met dagelijks hardlopen. Ik heb het licht gezien en ik heb een nieuw doel voor ogen. Mijn doel is om over 18 maanden een ULTRARUN van 160 kilometer te gaan lopen. Dus ik kan er maar beter maar zorgen dat ik een

perfect fundament
heb om opgewassen te zijn tegen zo’n afstand. Mijn doel: non stop de afstand afleggen van 100 Engelse Mijl (160 kilometer).

JAR: Jog And Run 

Vanaf de maand Juli (20 juli om precies te zijn), sta ik elke ochtend om 04.45 uur op, en ga ik lopen: 60 tot 120 minuten. De snelheid maakt niet uit, als ik maar die tijd volmaak. In het begin was het een beetje wandelen en joggen, en later lukte het al snel om hele stukken af te wisselen tussen stevig wandelen. joggen en hardlopen. Mijn methode noem ik

JAR: Jog And Run
. Vanuit militair oogpunt is dit wat je doet als je aan het speedmarsen bent: wandelen en joggen/hardlopen.
Elke week boek ik vooruitgang, en al snel lukt het om
dagelijks 10 kilometer hard te lopen
. Dagelijks. 10 km. Zonder blessures, zonder ongemakken. Dagelijks 10 km.
Met in het weekend: dubbele sessies, van 20 km, met uitlopers boven de 30 km.
Wekenlang train ik met mijn JAR-Methode (Jog And Run), en elke dag versterk ik mijn lichaam, elke dag kan ik iets harder, en elke week ga ik
de strijd aan met records uit mijn voorgaande week
.
De ene keer ging ik rennen in sportkleding, de andere keer droeg ik een rugzakje en vele malen (!)
sleepte ik meerdere autobanden achter mij aan
(tot wel 3 autobanden!) tijdens mijn Jog And Run! Ik werd in korte tijd fitter en fitter.

Mijn beproeving: de Marathon Plus

En ineens was het zover. Eerder dan voorzien. Mijn kwartaal planning eindigde (die liep tot 1 oktober) en ik was bezig met mijn General’s Tent (zo noem ik mijn evaluatie proces) en mijn nieuwe Future Fact Map (zo noem ik mijn kwartaal planning).

Ik wilde mijzelf beproeven op de afstand van een marathon, en eigenlijk zelfs iets er overheen, omdat het dan ‘telt’ als een ULTRARUN.
Een ULTRARUN is een afstand langer dan een marathon.
In de loop van de week naar mijn beproeving, zag ik een update voorbij komen vanuit het Korps Mariniers. De poging om het wereldrecord te verbreken had

groen licht
gekregen; het gaat plaatsvinden op 24 oktober 2020 (ivm Corona was deze poging eerder uitgesteld).
Uit gevoel van kracht, verbondenheid en toewijding met mijn oud-collega’s en de bijzondere achterliggende boodschap achter het waarom van deze uitdaging (geld inzamelen voor kankeronderzoek; ik kende Cas vanuit mijn tijd bij de Special Forces, en ik heb zelf mijn vader aan kanker verloren) en

mijn passie voor de brute uitdagingen
, besloot ik de avond van tevoren om mijn eigen marathon te gaan lopen, ook met die bepakking van 18. 1kg (40-pound). De prestatie ging mij dan niet om de tijd die ik zou neerzetten, maar meer om het feit of ik het zou kunnen volbrengen…

Dat ik het ging volbrengen was voor mij zeker (
opgeven is geen optie
, gewoon blijven lopen en het duurt zolang als het duurt). Om mijzelf te testen, vertrok ik op het tempo van het wereld record. Het was mijn uitdaging om te kijken hoe lang ik het zou volhouden, en vanaf welke afstand of vanaf welke tijd ik het niet meer zou kunnen volhouden.

Van die informatie kon ik dan vervolgens weer leren (
vanaf wanneer krijg ik het zwaar
), en kon ik die kennis meenemen voor mijn vervolg trainingen, aangezien mijn einddoel straks is om die 160 kilometer non-stop te gaan lopen. Maar goed dat is een ander verhaal :).

Alles hierna is
geschiedenis
🙂

Het Wereldrecord Speedmars (Marathon Speed March)… en het verbreken ervan…!

Ik start mijn route vanaf de Carpool plaats bij Baarn, waarbij ik eerst een heerlijk stuk kan lopen over een rechte weg van Eemnes via de Polder richting Amersfoort. Op deze verlaten weg kan ik

heerlijk in mijn ritme
komen en binnen 1 kilometer zit alles zoals ik het wil, en kan ik mij focussen op mijn ritme en tempo.
Mijn loopritme voelt geweldig, en
ik voel mij topfit
. Ik ga gestaag door op mijn tempo met mijn JAR Methode, en het gaat ontzettend goed. Ik focus niet perse op de tijd, en ik loop wat meer op gevoel, maar ondanks dat zie ik dat mijn rondetijden nog steeds voortdurend goed zijn.

Ik had mijn horloge ingesteld dat ik elke 400 meter een seintje zou krijgen met mijn rondetijd van die 400 meter, zodat ik kon bijhouden hoe snel ik liep. Voortdurend zat ik keurig binnen de marges die ik berekend had, en ik besloot om

dit zo lang als het zou gaan vol te houden
.
Halverwege de route, op ongeveer 21,5 km kom ik erachter dat ik nog steeds ‘on track’ zat op het tempo om het wereldrecord te verbreken! Holy Mosus! Mijn tussenstand qua tijd was: 2 uur en 7 minuten.

Toen kreeg ik het besef! Als ik dit volhoud, met exact dit tempo, dan kan ik de tijd van het wereld record verbreken!
Ik zat nog steeds on track van het wereldrecord speedmars!
Wauw! Dat is motivatie! Dat kan ik je vertellen!
De twee uur daarna is het
keihard doorbeuken
. Ik strijd elke 400 meter om weer de juiste tijden op mijn horloge te krijgen, als mijn horloge weer een update gaf na 400 meter met de ‘rondetijd’.

Ik liep SOLO, dus helemaal alleen, zonder support. Bovenop mijn rugzak had ik 1 liter water gegooid en een zak krentenbollen en een banaan. Voor een volgende keer (?!) zou ik ‘iets’ meer water meenemen! Don’t try this at home met zo weinig eten en drinken, maar goed

ik ken de grenzen van mijn lichaam goed genoeg
en ik weet wanneer het te gek wordt (in 1 zin: ik heb 4 van de zwaarste militaire opleidingen ter wereld volbracht, dus ik durf te zeggen dat ik mijn grenzen wel ken :)).

Anyway: alles was op bij mijn laatste ‘optop moment’ (zo noem ik het moment dat ik mijzelf kan optoppen, oftewel dat ik even wat kan eten en drinken), en de laatste 15 kilometer besluit ik dan ook maar

non-stop door te rammen
, omdat ik anders ook die tijd niet zou kunnen verbreken vanwege teveel tijdsverlies.
Rammen met die kast!
Met name de laatste 8 kilometer zijn
ontzettend zwaar
. Ik heb een droge mond, mijn kuiten raken vol door het gewicht van de rugzak, mijn heupen raken wat beurs op mijn heupbot, omdat ik de rugzak met 18.1 kg volledig op mijn heupen draag en niet op de schouderbanden (mijn schouders begonnen te zeuren en raakten wat afgekneld) en ik begon dus daadwerkelijk last te krijgen van mijn eerste k*t smoezen. Je hoort het al:

meerdere excuses kwamen binnen in mijn hoofd
om dat wereldrecord speedmarsen lekker te laten voor wat het was…
Toen besloot ik echter om elke komende ronde van 400 meter (mijn horloge gaf nog steeds elke 400 meter een piepje met mijn rondetijd), om
meer...

Naar vacature

Meer vacatures van Defensiefit